دیده بان

اسماعیل معنوی-در دیدار هنرمندان عرصه سینما و تلویزیون با امام خامنه ای نکته ای وجود داشت که باعث جلب توجه بسیاری از مردم خصوصا جوانان شده است.بازیگرانی که بعضا به دروازه ورود مدهای غربی و مبتذل به بدنه اجتماع تبدیل شده اند، به یکباره در دیدار با رهبر معظم انقلاب با حجابی مناسب و بعضا با حجابی بسیار خوب و در حد طلاب علوم دینی حاضر شدند. در این میان توجه به چند نکته ضروری به نظر می رسد، موضع بازیگران در مورد حجاب از دوحالت خارج نیست:

 1- بازیگران محترم حجاب را خوب می دانند و آن را برای آسایش جامعه حریم ایمن فرض می کنند  اگر حجاب خوب است - که امیدواریم همه این نظر را داشته باشند - پس چرا در جامعه اینگونه حاضر می شوند؟!

2-  نسبت به آن موضع منفی داشته و حجاب را نوعی محدودیت قلمداد می کنند.اگر حجاب بد است ، پس چرا بازیگران در دیدار رهبر عزیزمان با حجاب کامل حاضر شدند؟

 ممکن است این ادعا مطرح شود که هنرمندان بدلیل حرمتی که برای رهبری قائل بوده اند درحضور ایشان حجاب را رعایت کرده اند، این کار فی نفسه خوب است اما هنوز جای سوال باقیست مگر نه اینکه همیشه ما در محضر امام زمان هستیم؟ و یا اصلا مگر نه اینکه عالم محضر خداست؟! پس چگونه ما شان و حرمت امام زمان و حتی خدا را رعایت نمی کنیم؟!

گذشته از دو فرضیه فوق نگارنده امیدوار است همه بازیگران با هر نوع نگاهی که در گذشته به مقوله حجاب داشته اند، به برکت نفس مسیحایی امام خامنه ای تصمیم بر این گرفته باشند که زین پس حجاب اسلامی را که بیش از همه به عزت خودشان می افزاید رعایت کنند تا اینکه مانکنی باشند برای بیراه کردن جوانان مملکت شیعی ایران.امیدواریم.

پاورقی:

1- در متن فوق منظور برخی بازیگران هستند که متاسفانه جمعیت کمی هم ندارند و حساب هنرمندان متعهدسینما از اینان جداست.

2- حجاب تنها مختص به خانم ها نیست و همین موارد شامل حال آقایان هم می شود.

بازتاب ها: وب سایت خبری تحلیلی استقامت http://www.esteghamat.ir/

پایگاه وبلاگنویسان ارزشی www.pw-arzeshi.com/

دنیایی که اینجا آخر آن است چقدر حقیر است. و جهانی که اینجا سراغاز آن است
چقدر ترس ناک ...

داشتم فکر می کردم برای امشب که شب قشنگ ارزوهاست چه مطلبی بنویسم/ صدای مسیج آمد...( زیر علم غریبه رویت نشدیم*با حضرت دوست بی محبت نشدیم*درسال غبار فتنه یارب شکرت*شرمنده درگاه ولایت نشدیم) . وقتی آرشیو وبلاگم را چک میکنم خدا رو شکر میکنم که طی سالی که گذشت -و چه نیکو نامش را سال هزار و سیصد فتنه گذاشتند- حرفی نزدم و ننوشتم که ومجبور باشم آن را از آرشیوم حذف کنم و این در شرایطی که بسیاری از آنانی که خود را ستون انقلاب و استوانه انقلاب می دانستند برای من نسل سومی که در حد یک مکعب مربع هم دیده نمی شدم،یعنی یک افتخار، شکرت ای خدای مهربان.

اما آرزوی امشب چه ربطی به این حرفها داشت...؟ سال گذشته من در شب لیله الرغائب همین آرزو را از خدا طلب کردم و گمان میکنم که تا حد زیادی مستجاب شد. امشب خیلی فکر کردم که چه بخواهم اما دیدم باز هم برای بصیرت و کیاست باید آرزو کرد. پس بسم الله...

به در کردن یا همان بدر کردن در گویش لری و بختیاری به معنای خارج کردن است، ریشه کلمه سیزده به در هم از همین جهت است/ امروز مردم ایران 13 خود را می بایست طبق یک سنت قدیمی به در کنند یعنی از خانه خارج شده و به دامان طبیعت بروند، آخر شب است و حالم گرفته و حال و حوصله استدلال کردن را ندارم اما همین قدر بدانید که در هیچ کجای این سنت نیامده است که در این روز باید بی خیال دین و خدا و پیغمبر شد! هیچ کجای این سنت نیامده است که باید بدون حجاب در خیابان رقصید، باور کنید در این ایین نیامده است که در روز 13 به در محرم و نامحرم ملغی می شود، اصلا بی خیال دین، هیچ کجای این سنت بر بی غیرتی مردان در این روز هم تاکید نکرده است باور کنید!

این جا بهشت زهرای اهواز... کم کم غروب سیزده به در هم فرا می رسد! اگر فرزندش برای حفظ دینی که اکنون به ما سپرده شده راهی جبهه ها نمی شد او هم امروز سیزده را 2نفری به در می کرد! هنوز هم دارد به ان دختر نگاه می کند همانی که بجای 13 اندامش را به در کرده است.همین.

وقتی شانه ات به شانه ام می خورد بجز حسی که شیطان تحریکش می کرد، احساس دیگری هم داشتم. اگرچه تو به ظاهردختری بی بندوبار بودی اما با انتقال این حس به من بزرگترین معلم زندگیم شدی.

مردم حال و هوای شب عید دارند. همه سعی می کنند خود  را نو کنند.

با همه مشغله هایم بدم نمی آید به بهانه ای به بازار سری بزنم، شال و کلاه کردم و براه افتادم-شال که نه، ولی از آنجایی که کچل کرده ام کلاه الزامی است!- شلوغی خیابان به حدی است که با اولین نگاه به پیاده رو ها کنسرو ماهی را تجسم می کنی-البته از نوع مختلطش!- آدم های جورواجوری که هرکدام در پی گمشده ای راهی سرای شیطان یا همان بازار شده اند. کنترل چشم سخت است وقتی لذت شیرین و بی نظیر شفع و وتر را نچشیده باشی.یک نقطه شلوغ نظرم را جلب کرد نزدیک شدم، وانت آبی رنگی که مرغ دولتی کیلویی 2500تومان توزیع می کرد مردم با چه اشتیاقی خود را به وانت می رساندند... .برخی هم لباس های مختلف را امتحان می کنند.اینجا بازار است بازار! . مرتیکه از این ته ریش ما هم خجالت نمی کشد، همان پسرجوانی را می گویم که شلوار خاکی رنگی پوشیده بود وقتی از کنارش می گذشتم خیلی راحت داخل گوشم گفت: عکس،سی دی،پاسور عکس،سی دی،پاسور عکس،سی دی،پاسور!

از آن بدتر ساندویچ فروشی بود که بیش از اینکه به سوسیس و کالباسش نگاه کند از شیشه جلوی فر عابرین پیاده را ورانداز می کرد _البته برخی عابرین خاص!

مردم را همچو دریایی می دیدم که هم ماهی های زیبا دارد و هم خرچنگ های زشت. با دنیایی از غرور و خودستایی و همچون تافته ای جدابافته که گویا خدا شخصا عدم خطایش را تضمین کرده، قدم می زدم و از رفتارهای زشت دیگران ایراد می گرفتم. به نظرم برخی افراد خیلی سست عنصر بودند که به این راحتی.... و ناگهان  شانه ام، شانه ای را لمس کرد...! البته بهتر است بگویم شانه ای، شانه ام را لمس کرد . نمی دانم شاید نتوان نام این حس را شهوت گذاشت اما هرچه بود رنگ و بوی خوبی نداشت من که تا همین چندلحظه پیش از دیگران ایرادات بنی اسرائیلی می گرفتم حالا در مخمصه ای گرفتار شده بودم که درآمدن از آن فقط با لطف خداممکن بود. وقتی که دلم نمی خواست شانه اش از شانه ام جدا شود همان دختر به ظاهر بی بندوبار را می گویم هرچند با لطف خدا گذاشتم و گذشتم اما تازه فهمیدم حکایت من حکایت ان مردی بود که از خدا می خواست به او چشم بصیرت دهد و وقتی خداوند حاجتش را برآورد و به او قدرت نگاه کردن به چهره برزخی مردم را داد وحشت زده شد و مدام به همه اشاره می کرد که مثلا تو سگ هستی یا تو گرگ هستی و... وقتی در بازار مسیرش آرایشگاهی خورد با تعجب دید که آرایشگر قیافه انسان دارد ماجرا را با او درمیان گذاشت و آرایشگر به او گفت بیا جلوی آینه چهره خودت را ببین ، او یک الاغ دراز گوش بیش ندید!

دکتری یا طلبگی، کدامیک؟!

چه دعواهایی که بر سر این مدرک دکتری در این دنیا رخ نداده است. البته یک روزگاری کلاس افراد به خط موبایلشان بود(0911) بعد روزگار گذشت و کیف اداری منشاء کلاس و افتخار شد و مدتیست که مدرک دکتری ملاک درجه روشنفکری و توسعه مرزهای اندیشه هاست!

چه رئیس جمهورهایی که در این کشور دکترای افتخاری نگرفته اند و چه سردارهایی که با شنیدن صدای دکتر قند دلشان آب نشده و "دکتر" را جایگزین "سردار" که همانا یادآور دوران بی نظیر مردان روح اللهی است نکرده اند.

اما در این وادی که هرکس بدنبال "دکتربودن" است من مردی را می شناسم که "طلبگی" را بر "دکتری" ترجیح می دهد. سخن کوتاه کنم وقتی از خبر بیست شنیدم که رهبر عزیزمان پیشنهاد مدرک دکترای افتخاری دانشگاه تهران را رد کرده بازهم خدا را شکر کردم که چنین رهبری داریم. 

چندی پیش که برای انجام برخی امور راهی تهران بودم، هواپیمای فرسوده ای نصیبم شد که وضعیت مناسبی نداشت. دربین راه هواپیما برای دقایقی تکانهای شدیدی خورد و من واقعا احساس کردم که درحال سقوط هستیم . بازهم مثل همیشه بهترین همدمم دفترچه جیبی ام بود که خطوط زیر را در آن مکتوب کردم؛ حالا که می خوانمشان برای خودم خیلی جالب است شاید شما هم نظری داشته باشید، چه کسی می داند؟! 

الان که در حال نوشتن این کلمات هستم لحظاتی از آن تکان های شدید هواپیما می گذرد و من گمان می کردم درحال سقوط کردن هستیم... دنیا با تمام زیبایی هایش چقدر زود تمام می شود... کاش می شد همین احساس نزدیکی مرگ را تا آخر عمر در خودم حفظ می کردم، "تمام مسئله همین است" .

اگر اینگونه می شدم تا بدانجا می رسیدم که "یک قدمی خداست".

و اینجا در ارتفاع پنج هزار پایی با سرعت حدود نهصد کیلومتر در ساعت چقدر خوب می توان حس کرد"لایمکن الفرار من حکومتک".

به هیچ دلیل و سندی برای اثبات وجودش نیاز ندارم، خدا همان کسی است که موقع تکان های شدید هواپیما من "اسماعیل معنوی" به او فکر می کردم.همین.

5/7/88 برفراز آسمان،نزدیک خدا...

همیشه با خودم فکر می کردم حتی در بهترین حالت و خوشبینانه ترین دید  هم نوع نگاه ما به کشورهای خارجی خصوصا آمریکا حداقل کمی غیر واقعی باشد. همه جوانب را فاکتور میگرم و می روم سر اصل موضوع.

  فکرش را هم نمی کردم در شرایطی که می توان در کوچکترین رستوران های لس آنجلس هم هر  ف ح ش ا  یی را انجام داد و در سواحل هر گناهی کرد جوانانی پیدا شوند که برای بازدید و به تعبیری زیارت به ابران بیایند! اینها ستونهای کیهان نیست که می خوانید من با این 30جوانی که از لس آنجلس برای بازدید از ایران و زیارت مشهد مقدس و کربلا به ایران و سپس عراق سفر کردند به نوعی همراه بودم و دغدغه هایشان را حس کردم/گفتنی هایش بماند چون می دانم همین الان هم احتمالا سیا وبلاگم را چک می کند اما فقط بدانید که مسئول گروه می گفت ( در طول سفر بهترین لحظات همان زمانی بود که به معراج شهدای اهواز رفتیم و چهار شهید تازه تفحص شده را زیارت کردیم)...!   و ما کجاییم ، کنون؟؟؟