دیده بان

خاطره اولین دیدار باتو هیچ گاه از ذهنم پاک نمی شود . مردم می گفتند هر کس برای اولین بار به زیارت می آید 3 آرزویش پذیرفته خواهد شد.من بودم و دنیای پاک کودکی و هزاران آرزوی کوچک و بزرگ راستش نمی دانم آن لحظه بواسطه تو از خدا چه خواستم اما همین قدر می دانم که اگردوباره این شانس را داشته باشم اینگونه خواهم گفت: آقای من ، عزیز من، اول خودت دوم خودت و سوم هم خودت ، من خودت را می خواهم وگرنه این دنیای وانفسا که در هر خرابه ای بدست آوردنیست... و آخرت هم مگر چیزی جز عصاره وجودی شماست؟!

نمره ی ائمه ی معصومین (علیهم السلام) در کار دنیا و آخرت 20 است! حتماً می دانید! اغلب امامان ما در موقعیتهای مختلفی شعر سروده اند. مثلاً اشعاری بلند و زیبا از امام سجاد (ع) داریم که از زندان بودن دنیا شروع می کند و در انتها به مصیبت کربلا می انجامد.

امام رضا (علیه السلام) نیز اشعار زیادی دارند.

در یکی از مجالسی که مأمون برای به ولایت عهدی کشاندن امام ترتیب داده بود، یکی از عالمان شیعه به نام دعبل خزاعی، درباره ی قبر امام کاظم (ع) چنین شعری خواند:

و قبرٌ ببَغدادَ لِنَفسٍ زکیةٍ
تَضَمَّنُها الرَّحمنُ فی الغرفاتِ

یعنی: و قبری در بغداد است که مربوط به جان پاک [امام موسی بن جعفر] است که خدای مهربان او را در غرفه های بهشت جای داده است.

امام رضا (ع) در ادامه ی این شعر، شعری سرودند:

و قبرٌ بطوسٍ یا لَها مِن مصیبةٍ
اَلَحَّت علی الأحشاءِ بالزَّفَراتِ

الی الحَشرِ حتَّی یَبعَثَ اللهُ قائماً
یُفَرَّجُ عنَّا الغَمَّ و الکُرُباتِ

یعنی:

مویه کن بر قبر غریبی که در طوس است! وای از این مصیبت که تا صبح حشر، دلها را در آتش اندوه می گدازد. تا آنکه خداوند، قائم (عج) را برانگیزد و او بار سنگین دردها را از دوش ما بردارد، و رنجهای بیکران ما را شفا دهد.

منبع: سایت مستور-مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 338؛ به نقل از امام علی بن موسی الرضا، مرضیه محمد زاده، ص