مجری: با بوس و سلام! در خدمت شما هستیم، اومدیم به خونه‌هاتون، سر
سفره‌هاتون، توی بغلاتون تا براتون یکی دیگه از برنامه‌های پروفشنال "های
هانی بوس بوس" را داشته باشیم؛ با ما باشید…
جینگیلی گیشو مینگیلی بیشو دودودودوم دارارا ریم (موزیک تصویر)
مجری: خب؛ با توجه به فضای پیف و بد ایران که اصلاً لاوش ندارم و
به‌خاطر اینکه همه‌تون هانی هستید، امروز برنامه‌مون دلبری شده در حد
لالیگا! چطور؟ خب الان براتون تالک می‌کنم. یه مهربونی اومده تو
برنامه‌مون که تونسته جایزه بگیره از "رویتزر"، ئه! ببخشید، "رویترز"! هه
هه هه هه خندیدید؟ خب آره دیگه؟ برنامه زنده ست و منم که عسل! اصلاً اینا
را می‌گم که شما گوگولی‌ها یه کم اسمایلی بشید. وای خشایار هم که پشت
دوربین غش کرده از خنده؛ بوس برات؛ الهی الهی. خب عزیزم خودتو برای همه
معرفی کن.
وبلاگ نویس: من وبلاگنویس هستم؛ ملقب به "دلبر"!
مجری: خب؟ آهان! خب! واااااای؛ خب همینه؛ همینه؛ همینه که تونستی جایزه
را گیو کنی؛ آفرین؛ براوو، کدوم دلبری جرأت می‌کنه بیاد تو نت؟ من خودم که
این‌قدر ادعای دلبریم میشه، حتی می‌ترسم دست بزنم به مودم، چه برسه به
اینکه وبلاگ بنویسم! خب از سوابقت بگو برامون هانی.
وبلاگ نویس: اوکی! من وبلاگ‌نویسی را از کوچه خاکی‌های سیستم عامل DOS
شروع کردم و از همون ابتدا این‌قدر دوست داشتم وبلاگنویس بشم و این جایزه
را بگیرم که تو کوچه بچه‌ها بهم می‌گفتند "دلبر رویترز"
مجری: خب عزیزم توی وبلاگت در مورد چه چیزایی رایتینگ می‌کنی؟
وبلاگ نویس: خب اگه برید توی وبلاگم می‌بینید که وبلاگ من برداشت آزادی
از آش شله قلمکار است؛ من در مورد همه چیز نوشتم؛ یعنی همه موضوعی؛ در هر
موضوعی هم فقط یه بار و یه مطلب! و این نشون دهنده اینه که من با یه بار
نوشتن درباره هر موضوعی، اون موضوع را خیلی کارشناسی بررسی کردم به نحوی
که دیگه لازم نیست در موردش چیز دیگه ای بنویسم؛ موضوعاتی مثل: تنهایی،
گرانی، حقوق بشر، خنده، آزادی، یلدا، نوروز، دموکراسی، دولت نهم، گردشگری،
سانسور، خفقان، روزنامه، کارگزاران، بحران، روابط عمومی، خط شکن، دنیای
وارونه، زخم روح، روزنامه سرمایه و…
یعنی اینجوری براتون بگم که من در مورد هرچی که نوشتم تو وبلاگم، یه دسته توی موضوعات وبلاگم ساخته‌ام!
مجری: وای براوو! آفرین، همین کارهای عجیب و غریبه که تو رو خاص کرده.
همین متفاوت بودن؛ همین گرافیک خاص و قشنگ وبلاگت که صورتی را با زرد
لیمویی برای رنگ وبلاگت انتخاب کرده‌ای، همین اسم وبلاگت، همین که توی
قسمت پروفایل وبلاگت هیچی ننوشته‌ای و به نوعی خواستی که بگی یعنی تو یه
نفر نیستی، بلکه همه هستی! وااااااای هانی بیا بوست کنم. مممممااااااااااچ!
کاش یه نفر خشایار که پشت دوربینه را می‌دید که داره مثل شیر سماور
همین‌جوری اشک شوق می‌ریزه که بالاخره یه نفر پیدا شد که ایرانی را بروز
بده؛ بوس برات دلبر جون بوس برات...
خب عزیزم؛ این قضیه آمار وبلاگت که چندماهه هیچی بازدیدکننده نداشته‌ای چیه؟ اینم بگو!
وبلاگنویس: خب چون همه چی تو ایران فیلتره و من به هر دری زدم که
وبلاگم فیلتر بشه ولی نشد، با خودم گفتم برای همدردی با هموطنام چندماه
اعتصاب کنم و هیچی ننویسم و این کار من یه سکوت فریادین در راستای جنبش
خفته‌ای بود که بله! و من از فروردین 88 تا الان حتی یه نقطه هم توی
وبلاگم نگذاشته‌ام و این خودش نشون می‌ده که من چقدر روشنفکرم و چقدر حرف
دارم ولی نمی‌زنم!
آمار وبلاگم را هم یه روز حواسم نبود، دستم خورد رو یه دکمه‌ای یهو صفر شد!
مجری: مرسی مرسی! وااااای! ساری ساری! تایم برنامه داره تموم میشه، تا
برنامه تموم نشده بگم که از همه‌تون می‌خوام که برای کمک به داشتن ایرانی
آزاد و پروبلاگ، برای اینکه همه دلبر بشوند و بریزند توی نت و وبلاگ
بنویسند، دست ما رو فشار بدید، چه‌جوری؟! با کمک مالی به ما! به این شماره
حساب‌هایی که خشایار جون زیرنویس کرده و تا زیر چشم من اومده لوک کنید!
مرسی مرسی؛ هه هه هه. خب! دلبر جون به عنوان یه فینیش رویایی، یکی از
نوشته‌های وبلاگتو که خیلی دوست داری برامون بخون تا بعدش هم با یه موزیک
که فقط به افتخار تو و بلاگت، یعنی "خانه دلبر" خونده از همه هانی‌ها بای
کنیم.
وبلاگنویس: من ترجیح میدم سکوت کنم و این بهترین مطلب منه!
مجری: مرسی عزیزم؛ با هم موزیک را می‌شنویم و بااااااااااای...
(موزیک و تصویر)
دلبرم دلبر خانه خرابم کرد/ دلبرم دلبر خانه خرابم کرد
رضا احسان‌پور
منبع:رجانیوز