دیده بان

به خودم قول داده بودم در اولین فرصت یه «دمت گرم» درست و حسابی به بروبچه های دانشگاه آزاد اهواز بگم. شنیده بودم که قرار است 2شهید گمنام در دانشگاه دفن کنند راستش را بخواهید ابتداءً چشمم آب نمیخورد برنامه قابل توجهی از آب دربیایدچون فهمیده بودم در 13آبان دانشگاه اهواز خبرهایی شده بود، باخودم مدام میگفتم کاش به این شهدای مظلوم بی حرمتی نشود و باز عده قلیلی کوته فکر مشکل ساز نشوند
،
صبح روز موعود بخشی از مسیر را پیاده آمدم ...وای خدای من این شهدا برای این جوانان چه کرده اند که با این شور و شوق شعار میدهند. حاجتی امام جمعه اهواز هم که حدود 20 دقیقه با فریادهای آتشین واستدلال های جوان پسندش جمعیت را مبهوت کرده بود. 
 به حیاط دانشگاه که رسیدیم پسری را دیدم که با لباسهای مدروز در حال سردادن شعار«مرگ بر ضدولایت فقیه» بود با خودم فکر کردم دارد مسخره می کند وقتی به پشت سرش برگشت در اوج شگفتی دیدم که روی سینه اش اتیکت نصب کرده ونوشته «خادم شهدا» هیچ چیزی برای گفتن نداشتم فقط توی دلم گفتم «اسماعیل یه کم خجالت بکش... بازم زود در مورد آدمها قضاوت کردی؟!» خلاصه اینکه بچه های دانشگاه با هر تیپ وحجاب وقیافه ای حماسه آفریدند . همین
واما حالا که دارم این متن رو می نویسم یه چیز جالب به ذهنم رسید، کاش بچه های دانشگاه ازاداهواز بالای مزار  این فرزندان گمنام روح الله تابلویی نصب می کردند ومی نوشتند«قابل توجه دانشجویان عزیز: از امروز  کلاس ایثار وآزاد مردی در این مکان برگزار می شود...زمان: هرموقع که دلتان گرفت و آماده پذیرش معرفت بودید.»