دیده بان

باسلام/ درحال تهیه مطلبی وزین در خصوص فلسفه عزاداری برای امام حسین (ع) هستم، باتوجه به وجود سلایق مختلف و اندیشه های وسیع در این محیط درخواست دارم هر کدام از شما نظر خودتون رو درمورد این موضوع بیان کنید . ممنون  چرا برای امام حسین(ع) عزاداری می کنیم؟؟؟

از کودکی عادت کرده ام برای پذیرش هر چیز برای خودم دلیل و سند می آورم و البته گاهی برخی مسائل را فراتر از کشش عقلم تشخیص می دهم و آنگاه است که به یک فرد مطمئن متمسک می شوم. اما هدفم از ذکر این نکات این بود که مقدمه ای ذکر کنم برای عنوان نمودن این مطلب که براستی مگر دین ما ناقص بود که در غدیر خم کامل شده باشد؟  اصلا مگر معرفی یک نفر بعنوان جانشین چقدر اهمیت دارد که آن روز را عیدبزرگ خداوند بنامند؟

همگان اینگونه می گویند که با توجه به فرارسیدن زمان رحلت پیامبر (صلی الله علی و آله)می بایست شخصی بعنوان جانشین معرفی می شد تا رهبری ملت حفظ شود و از هم پاشیدگی در جامعه رخ ندهد. اما نگارنده این سطور معتقد است که این جنبه ظاهری موضوع است و محتوا چیز دیگریست، از نگاه من معرفی علی (علیه السلام) بعنوان جانشین رهبر جامعه اسلامی دین اسلام را امتیازی بخشید تا همیشه در تاریخ جاری بماند ، یعنی هرگاه پیامبر و یا ولی تان در بین شما نبود باید علی زمانتان را دریابید و به او دست بیعت دهید، دوستان و همراهان من با هر تفکر سیاسی و جبهه و گروه، علی زمانتان را دریابید،  شما مسئول هستید شاید اگر امروز با علی بیعت نکنیم و اوامرش را اطاعت ننماییم اگر در حجه الوداع هم همراه پیامبر(صلی الله علی و آله)  بودیم به خاندانش خیانت می کردیم ...

منبع: همه زندگی من در یک فنجان

با شنیدن خبر کشتار شیعیان یمن یکدفعه یاد سخن یکی از اساتید دانشگاه وحوزه افتادم/حجت الاسلام والمسلمین استاد حاجتی می گفت روزی از آیت الله بهجت در مورد حوادث آخرالزمان و ظهور سوال شد و ایشان در پاسخ فرمودند: ( حوادث یمن را پیگیری کنید)دوستان متوجه باشید حتی اگر این احتمال که حوادث یمن به ظهور ختم شود نیز اندک باشد اما این مسئله آنقدر مهم است که عقل حکم می کند با توجه به گوینده این جملات که همه بر عرفان و وصال او به آسمان الهی صحه گذاشته اند احتیاط کنیم و بحث ظهور را جدی بگیریم. لطفا در انتشار این خبر همراه شوید

.

آن قدر شهر شلوغ شد و هوا مه آلود که دیگر چشم، چشم را نمی دید. فرصتی نماند تا کسی حال و احوال دیگری را بپرسد؛ چه برسد به اینکه بخواهد سراغ آن پیرمرد دست‌فروش را بگیرد و از مطالبه "24 میلیون" جمعیت ایران سخن به میان بیاورد. "24 میلیون" جوان، زن، مرد، کوچک، بزرگ، روستایی و شهری که اکثریت را تشکیل می دادند؛ اکثریت.مردم همه و همه با هم و همراه هم پای صندوق ها آمده بودند تا در مقابل سیر نزولی مشارکت شهروندان امریکایی، سیر صعودی مشارکت در ایران را به نمایش بگذارند. همه با هم بودند و هر یک مطالبه و حرفی برای گفتن داشتند. می خواستند عظمت ایران را به رخ جهانیان بکشند تا کسی نتواند حق ایران در زمینه هسته ای را انکار کند؛ تا وزن دیپلماتیک کشورشان را در مناسبات جهانی در جای خود عیار کنند. مردم در عین حال می خواستند حرف هایشان را هم با مسئولان درمیان بگذارند. پیرمرد دست‌فروش هم آمده بود.هر کس فضای کشور را به گونه ای تحلیل کرد و متناسب با مطالباتی که داشت، به گونه ای نتیجه گرفت. تفاوتی در میان نبود. مهم آن بود که هر کس با تحلیل خود در صحنه حضور پیدا کند و به فرد اصلحی که تشخیص داده، رأی دهد. این حضور و این انتخاب مطابق اصول دموکراسی برآیند خواست ها و مطالبات مردم را نشان می داد. مطالباتی که باید تبیین و شناخته می شدند و بر مبنایشان برنامه ریزی می شد. انتخابات مطالبات اکثریت را به تصویر کشید.فضای جدالی بعد از انتخابات اما همه کاسه و کوزه ها را شکست. دیگر فرصتی نماند تا کسی بپرسد پیرمرد دست‌فروش حرف هایش چه بود؟ آن 24 میلیون نفر چه مطالبه ای داشتند؟ 22 خرداد چگونه خلق شد و مشارکت حداکثری مردم از کجا نشأت گرفت؟ چرا کفه ترازو با 11 میلیون اختلاف این گونه تراز شد و چرا هاشمی شکست خورد؟ اینها سوالاتی مهم و کلیدی بودند. پاسخ آنها خیلی مسائل را می توانست روشن کند. می توانست فریاد آن پیرمرد روستایی و آن مغازه دار نبش کوچه را هم به پاستور ببرد.مرد دست‌فروش حرف هایش را گفته بود؛ صاحب آن ماشین مدل بالا با کت و شلوار اتو کشیده هم همین طور و انتخابات نشان داده بود مطالبه اکثریت چیست. در بلوای بعد از انتخابات اما همه چیز تغییر کرد. برخی خود را نماینده تام الاختیار 13 میلیون دیگر نامیدند و با شعارهایی عجیب و غریب به خیابان ها ریختند تا با آتش زدن سطل های زباله دموکراسی خواهیشان را به نمایش بگذارند! مملکت انگار قانون نداشت!حتی آن پیرمرد مغازه دار هم وقتی از دور صدای بلوا می شنید، کرکره ها را با اضطراب پایین می داد تا از بد حادثه هزینه دموکراسی خواهی اغتشاشگران نشود. حرف هایش را که نگذاشته بودند شنیده شود، هیچ، اکنون دیگر امنیت شغلی و آرامش روانی هم نداشت. پیرمرد مظلوم بود. چه کاری می توانست انجام بدهد؟وقتی بیمار اقتصاد ایران بر روی تخت بیمارستان احساس درد شدید می کرد و آماده حرکت به سمت اتاق عمل بود، باز هم کسی نبود که بر سر آن شلوغ کاران دم در فریاد بکشد و به آنها بفهماند که یک بیمار به آرامش نیاز دارد. قوه قضائیه هم دانه درشت ها را رها کرده بود. پیرمرد غصه می خورد و مرد دست‌فروش هم بساطتش را جمع می کرد تا به خیابانی دورتر و امن تر برود حتی اگر مشتری هایش کمتر شوند.می گفتند 11 میلیون تقلب شده است! 11 میلیون! ادعای بزرگی بود اما سندی وجود نداشت! مدعیان تقلب با وجود آنکه بالاترین حجم ناظر را در طول انتخابات ایران بر سر صندوق ها داشتند و با وجود آنکه برای اولین بار آمار صندوق به صندوق هم منتشر شده بود، از ارائه یک فهرست حداقلی از صندوق هایی که می گفتند در آنها تقلب صورت گرفته است، ناتوان بودند. در شهر فقط می شد رنگ شلوغ کاری را دید و دود سطل آشغال هایی که وسط خیابان به نشانه تمدن به خود می پیچیدند.از پسرک هم پرسیدم ببینم چه می گوید. می گفت دوچرخه بازی چند ماهی است قدغن شده. مادرش اجازه نمی دهد به خیابان بیاید. پیرمرد دست‌فروش با خودش نجوا می کرد: مگر امام نگفت ما کوخ‌نشین‌ها صاحبان اصلی انقلاب هستیم؟ پس چرا مدعیان امروزی خط امام حرف ما را نمی شنوند؟ چرا گوش هایشان را گرفته اند و دیوانه‌وار فقط فریاد می زنند؟ این فقط سوال پیرمرد نبود. حتی 13 میلیونی که انتخابش به گونه ای دیگر بود هم شکایت داشتند. می پرسیدند: این چه جنس دموکراسی خواهی است؟! دموکراسی خواهی با خلع سلاح پایگاه بسیج چه نسبتی دارد؟ با شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" چه نسبتی دارد؟ چگونه با بردن آبروی ایران در عرصه جهانی قابل جمع است؟کسانی که روزهای اول با اعتماد به نخست وزیر سابق به خیابان ها آمده بودند، هم کم کم دریافتند حرف، چیز دیگری است و انتخابات تنها بهانه است. این بود که حضور خیابانی را ترک گفتند تا معلوم شود چه کسانی واقعا داعیه دار می‌دانند و 13 آبان علی ماند و حوضش!پیرمرد دست‌فروش هنوز با خودش سخن می گوید: این مسخره بازی تا کی قرار است ادامه پیدا کند؟ او خسته شده است. دنبال کسی می گردد که حرف‌هایش را بشنود. او حرف‌هایش را زده بود. بلندتر از همیشه. از باندبازی ها خسته بود. اما انگار کسی به این حرف ها محل نمی گذاشت. چون می گفتند امام قائل به حزب سالاری است!کمی که گذشت پیرمرد هم مشت هایش را گره کرد. تا قبل از این رمق به خیابان آمدن را نداشت. اما این 13 آبان باید نشان می داد زنده است و حرف هایش را کسی نشنیده. باید نشان می داد که او هم حق حرف زدن و حق حیات دارد. باید حضور میلیونی مردم را به رخ اقلیت به اصطلاح دموکراسی خواه می کشید. و آمد. آمد تا بگوید هنوز هستم؛ به جای توجه به این اقلیت خودخواه حرف من و امثال مرا بشنوید. چرا از بعد انتخابات ما را فراموش کردید؟ چرا به غصه های آن زن روستایی فکر نمی کنید؟ چرا همه رسانه‌ها و حرف‌هایتان شده است اغتشاش و اغتشاش‌گران؟ پس صاحبان اصلی انقلاب چه شدند؟ اکثریتی که به صحنه آمدند چه شدند؟پیرمرد دلش پر بود. حق هم داشت. از وقتی کاسه و کوزه ها به هم ریخت، همه توجه ها به جانب اقلیتی که فقط و فقط ادعا می کردند نماینده 13 میلیون نفرند اما واقعا نبودند، جلب شده بود. مردم فراموش شده بودند. کسی از علت اختلاف 11 میلیونی و علت شکست هاشمی نمی گفت. کسی نمی گفت مردم چه را نمی خواستند که این چنین رأی دادند و چه چیزی را می خواستند که به میدان آمدند.پیرمرد اکنون بساطتش را گوشه خیابانی کم عرض پهن کرده است. منتظر است تا حرف های اکثریت مظلوم را کسی بشنود. منتظر است تا آن پرستاری که دم در ایستاده است بر سر کسانی که شلوغ می کنند فریاد بکشد که ساکت! مریض حالش خوب نیست. منتظر بود تا مجرمانی که عزت کشورش را به بازی گرفته اند، کمی و فقط کمی خجالت بکشند و بند و بساط خودشان و حزب های ساختگی‌شان را یک‌جا جمع کنند و بروند دنبال کار خودشان. پیرمرد می خواهد کسی پیدا شود تا حرف های او و امثال او را بشنود. حرف های اکثریت مظلوم را.

محمد مهدی تهرانی- رجانیوز

 هشت ماه بود که به خانه نیامده بودم و پدرم رو ندیده بودم.چندماهی بود که خودم رو سرزنش می کردم، بی معرفتی هم حدی داره پسر!  اهواز با هوای گرمش پاک کلافه ام کرده بود و حجم عظیم درس ها که یک خط درمیان می گذرانمشان و امورات شغلی ام که تاحدود یازده شب نفسگیر است ، از من انسانی ماشینی ساخته بودو اما حالا خوشحالم خوشحال از اینکه قید یک هفته حقوق را زده ام و مرخصی ام را بجای اینکه برای تفریح یا بیماری استفاده کنم برای عرض ادب و دست بوسی پدرم صرف کرده ام و الان در هوای مطبوع نصف جهان تنفس می کنم. دیشب به محض رسیدن به خانه با شلغم گرم مواجه شدم که تا حدودی غافلگیرکننده بود.

( البته من خودم خوزستانی الاصل هستم) 

پایگاه اینترنتی مؤسسه تحقیقاتی هریتیج گزارشی به قلم جیمز.جی.کارافانو (James jay carafano ) پژوهشگر ارشد مطالعات امنیت ملی موسسه تحقیقاتی هریتیج امریکا که دارای 25 سال سابقه خدمت در ارتش امریکا تا درجه سرهنگ دومی است، منتشر کرد که به نقش شبکه‌های اجتماعی و اینترنتی در حوادث پس از انتخابات ایران اختصاص دارد.

به گزارش رجانیوز، در ابتدای این پژوهش که با عنوان "آشوب آفرینی توییتر" آغاز می‌شود، به نقل از "جیم فیلیپس، کارشناس خاورمیانه بنیاد هریتیج ادعا شده است: «انتخابات ایران یک همه پرسی درباره ریاست جمهوری غرق در مشکلات احمدی نژاد بود؛ ریاست جمهوری که نارضایتی اقتصادی، انزوای بین المللی و محدودیت در زمینه آزادی فردی را به دنبال آورده بود.»

در ادامه این گزارش که با نگاه جهت‌دار منفی نسبت نظام جمهوری اسلامی در مهار بحران پس از انتخابات منتشر شده، افزوده شده است: «احمدی نژاد خود را پیروز انتخابات اعلام کرد و تظاهرات بزرگی چند روز بعد از اتنخابات به راه افتاد و مردم با ماموران امنیت درگیر شدند.»

مطالعه این پژوهش فارغ از جهت‌گیری آن علیه جمهوری اسلامی، نشان‌دهنده شبکه‌های سازمان‌یافته اینترنتی به‌منظور ایجاد آشوب‌های موسوم به توییتری در کشورها است و انتشار آن در قالب اعتراف به دخالت از طریق سازماندهی در شبکه اینترنت است.

این پژوهش در ادامه ادعا می‌کند:

دولت کوشید تا جریان اطلاع رسانی عمومی را مهار کند:

ایجاد اختلال در شبکه تلفن‌های همراه، اینترنت، شبکه‌های ماهواره ای

در برابر اقدامات محدود کننده دولت، مردم به ابزارای شبکه‌های اجتماعی روی آوردند و از خدمات رسانی گسترده این ابزارها بهره بردند.

مردم از این فن آوری‌های وب2 حداقل در 4 زمینه استفاده کردند:

خبرنگاری خیابانی
بسیج کردن ایرانی‌های مقیم خارج
سازماندهی فعالان سیاسی
راه اندازی جنگ اطلاعاتی

شبکه‌های اجتماعی

شبکه‌های اجتماعی می‌توانند: فعالیت‌های اعتراض آمیز سازماندهی کرده و در اطلاع رسانی روند رویدادها نقش آفرینی کنند.

ای.میل، فیس بوک، توییتر، مای اسپیس، ویکیپدیا، یوتیوب در مجموع web2 نامیده می‌شوند.

ترول‌ها (trolls): کاربرانی که در تالارهای گفت و گو و در میان بحث در موضوعات جدی، پیام‌های نامربوط، توهین آمیز، تشنج زا و تحریک آمیز ارسال می‌کنند.

اخلالگران اینترنتی (vandals): هکرها، حمله کنندگان به سایت‌ها و خرابکاران اینترنتی.

حساب زاپاسی‌ها (sock puppets): کاربرانی که یک یا چندین رمز عبور زاپاسی دارند که از آن برای موارد غیرقانونی و نامشروع نظیر کلاهبرداری، جعل هویت، تقلب در رای گیری سایت‌ها و... استفاده می‌کنند.

این گروه‌ها تلاش کردند تا شایعه پراکنی کنند، گزارش‌های کاذب را گسترش دهند و بدین ترتیب مبارزات خیابانی را به مبارزات کلامی تبدیل کنند.

خبرنگاری خیابانی

خبرنگاری خیابانی به تهیه اخبار یا جویا شدن نظرات مردم، از سوی خبرنگاران غیرحرفه‌ای اطلاق می‌شود و به 2 شیوه صورت می‌گیرد:

اول. خبرنگاران خیابانی، گزارش‌ها، تصاویر، فیلم‌ها و اطلاعات خود را به سایت‌های خبری مشهور می‌فرستند تا به صورت حرفه ای ویرایش و تدوین شوند. فاکس نیوز و مای اسپیس وب سایت‌هایی دارند به اسم ureport (شما گزارش دهید)

دوم. خبرنگاری در شکل خبرنگاری شهروندی بروز می‌کند که در آن مضامین خبری از سوی پدیدآورندگان در وب سایت‌های شخصی (یا غیر رسمی) ارائه می‌شوند.

به گزارش mediaweek از 13 تا 17 ژوئن (23 تا 27 خرداد) سایت Ireport.vom (که توسط سی.ان.ان اداره می‌شود اما در بالای سایت این مساله تکذیب شده است)، 1600 گزارش از شهروندان ایرانی دریافت کرده است؛ در این مدت 3 هزار نفر دیگر هم در این سایت عضو شدند.

خبرنگار خیابانی موجب مخالفت مردم با حکومت و افزایش نارضایتی اجتماعی در ایران شد.

خبرنگاری خیابانی ساعتی پس از سخنرانی احمدی نژاد به مناسبت پیروزی در انتخابات آغاز شد.

میدان نبرد اینترنتی

اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) در سال 2008 میلادی تقریباً 31 درصد ایرانی‌ها به اینترنت دسترسی دارند:

ایران پس از اسرائیل در رتبه دوم قرار دارد
تقریباً 98 درصد سایت‌های اینترنتی در ایران سانسور می‌شود
ایرانی‌ها به اینترنت بیش‌تر از رسانه ملی اعتماد دارند
میزان وبلاگ‌های فارسی بین 20 تا 70 هزار بلاگ است

وبلاگ لس آنجلس تایمز از بیروت:

ایران در ابتدا فیس بوک را بست، چون می‌ترسیدند که سازمان‌های جاسوسی از این سایت برای عضوگیری یا فعالان سیاسی از آن برای سازماندهی اعتراضات مردمی استفاده کنند.

در توییتر، teitspam ایجاد شد که کاربران خود را تشویق می‌کرد که اشرار اینترنتی را شناسایی و سپس کاربری‌شان را باطل کند.

ماموران احتمالی ایران، عنوان صفحه ای بود که این سایت ایجاد کرد که از کاربران می‌خواست تا با بحث و تبادل نظر با یکدیگر مشخص کنند که چه افرادی مأمور دولت هستند تا مدیران سایت به سرعت کاربری این افراد را باطل کنند.

علی‌رغم محدودیت‌های متعدد، شبکه‌های اجتماعی همچون توئیر به وب سایت‌های خاصی محدود نمی شوند که نتوان با استفاده از فیلترینگ به آن‌ها دسترسی پیدا کرد.

2 روش عبور از فیلترینگ:

روش اول استفاده از وب سایت‌های میانجی؛ مثلاً کاربران توییتر می‌توانند از خدمات اینترنتی در سایت‌های دیگری هم چون twitterfall استفاده کنند و از آدرسی دیگر وارد توییتر شوند.

روش دوم استفاده از سرور پروکسی است. در این روش شما از طریق کامپیوتر دیگری که نقش یک واسطه را ایفا می‌کند، مسیریابی می‌کنید و به اطلاعات لازم دسترسی پیدا می‌کنید.

راه اساسی برای کنترل اینترنت، بستن کل اینترنت است که دولت ایران به دلیل هزینه‌های بسیار بالای آن و اخلال در کلیه خدمات اقتصادی و دولتی آن را انجام نداد.

بسیج کردن ایرانیان مقیم خارج

در سال 2006 بین 4 تا 5 میلیون ایرانی در جهان پراکنده بودند.

بنیاد سیاست مهاجرت (migration policy institute):

جمعیت ایرانی‌های مهاجر به شدت ناهمگون است و انگیزه‌های آن‌ها دارای تفاوت‌های متعددی است.

امریکا رتبه اول و پس از آن کانادا، آلمان، سوئد و اسرائیل قرار دارند.

امریکا 3 برابر کانادا، ایرانیان را در خود جای داده است.

در اورکات ourkat در 2005، 4،11 میلیون کاربر وجود داشت که 340 هزار نفر از آنان ایرانی بودند و در فهرست کاربران ایرانی‌ها در ردیف سوم قرار داشتند.

سازماندهی فعالان سیاسی

به دلیل آن که اطلاعات منتشر شده در وب بسیار محدود بود، ایرانیان از فعالان سیاسی خارج از کشور خواستند تا صدای آنان را به گوش جهان برساند:

بدین ترتیب وبلاگ‌های فیلترشکن و نرم افزارهای عبور از فیلترینگ بسیاری روی اینترنت قرار گرفت.

طرح ابتکاری ترجمه برای معترضان ایرانی نیز ابداع شد و پایگاه‌های نظیر ویکیپدیا با سرعتی قابل توجه امکان ایجاد صفحات تازه و مسیریابی برای آنها را فراهم می‌کردند.

گسترش اطلاعات درباره ایران شگفت آور بود و در برابر جست‌وجوی ترکیب iran election protests بیش از یک میلیون نتیجه به دست می‌آید.

راه اندازی جنگ اطلاعاتی

افزون بر تسهیل خبرنگاری و سازمان دهی فعالان سیاسی، می‌توان از ابزارهای شبکه ای برای به راه انداختن جنگ اطلاعاتی نیز استفاده کرد:

با اینترنت، علاوه بر گسترش اطلاعات می‌توان اطلاعات را تحریف یا دستیابی به دانش را محدود کرد.

شناسایی و بستن کاربری برخی کاربران تا نشر اخبار کذب و شعارهای توخالی افزون بر مبارزه با شایعه پراکنی از سوی دولت ایران، کاربران از ابزارهای اجتماعی برای سازماندهی به وب سایت‌های دولتی استفاده کردند:

حملات عدم سرویس دهی؛ ایجاد ترافیک و راه بندان مجازی برای اخلال در دسترسی
اخلال در نرم افزار یا سرور پایگاه‌های ایرانی
توزیع نرم افزارهای مخرب

درس‌ها و پیام‌ها

موقعیت جغرافیایی

اکثر ایرانی‌ها هنوز از دسترسی به اینترنت پر سرعت محروم هستند.

کنترل شدید رسانه ملی و میا ایرانیان برای ایجادفضایی خودمانی تر در اینترنت.

کشورهایی که جمعیت مقیم خارج آن‌ها بالاست (نظیر مراکش، مصر، ترکیه، فیلیپین و...) می‌توانند شاهد رفتارهای مشابه باشند.

2. بی طرفی اینترنت

هیچ گروهی در اینترنت به طور کامل آسیب ناپذیر نیست، اما سوال این است که امتیاز این ابزار به نفع دولت ایران بود یا مخالفان؟

جان پالفری، بروس اتلینگ و رابرت فاریس/ مقاله واشنگتن پست:

در جوامع استبدادی، توانمندی‌های فیس بوک یا توییتر بسیار محدود است.

دولت می‌تواند به راحتی فضای مجازی را محدود کند.

آزادی سر و صدا در اینترنت می‌تواند نقش یک سوپاپ اطمینان را برای رژیم ایفا کند.

رژیم‌های سرکوبگر می‌توانند از اینترنت در جهت منافع خود و تبلیغ شعارهایشان استفاده کنند.

دولت ایران از همه این امتیازها بهره برد و توانست بر بحران فائق آید.

صحنه نبرد در فضای مجازی، ثابت و تغییر ناپذیر نیست و همیشه باید فضا را مجموعه ای از عمل‌ها و عکس العمل‌ها بدانیم.

3. انعطاف پذیری بالای شبکه وب

با وجود محدودیت پهنای باند در ایران، حملات هکری هر 2 طرف و تقاضای روز افزون جهانی برای اخبار ایران، اینترنت توانست به خوبی دوام آورد.

شرکت‌های واسطه ای اینترنت در ایران، بخشی از چرخه اقتصادند و اگر ایران اینترنت را به طور کامل می‌بست، خسارات آن جبران ناپذیر بود و حتی می‌توانست باعث از دست رفتن کنترل رسانه‌های عمومی شود.

سیاست بازدارندگی در اینترنت در حال شکل گیری است که غیرقابل اجتناب بودن خسارات وارده به‌هر 2 طرف حمله کننده و حمله شونده است.

تضمین امنیت و انعطاف پذیری اینترنت در برابر خطرهای طبیعی و فشارهای انسنای یک ضرورت جهانی است.

4. قوانین کارآمد فضای مجازی

کلی شرکی (clay shirky) در کتاب همه می‌ آیند (here comes everybody) اصول کارآمد استفاده از ابزارهای شبکه‌های اجتماعی را توصیف می‌کند:

فناوری‌های مورد استفاده باید کاملاً شناخته شده و معروف باشند/ مثل شناخته شده بودن توییتر برای کاربران ایرانی.

استفاده از فن آوری‌ها باید آسان باشد/ مثل اصل توافق در ویکیپدیا که‌هر کسی می‌تواند نوشته دیگری را ویرایش کند.

استفاده از فن آوری‌ها باید برای کاربر منافعی داشته باشد.

5. بحران سوء مدیریت

تضمین دقت و اعتبار اطلاعات بسیار مهم است.

وقایع ایران نشان داد که اخبار خیانت آمیز یا اطلاعات نادرست می‌توانند به اندازه حقایق گسترش پیدا کنند. حذف اخبار ناهمخوان و مخالف می‌تواند آزادی بیان را مورد خدشه قرار دهد/ مثل twitspam

برای اطمینان از کارآمدی وب2 باید شبکه‌های اینترنتی و کاربرای مطمئن قبل از بحران به وجود آمده باشند.

6. ناکارآمدی واشنگتن

دولت امریکا بر خلاف ظاهر خود نتوانست جز ماجرای توییتر نقش مهمی در بحران ایران ایفا کند.

امریکا در این بحران فرصت رهبری جهان را به دلیل ناکارآمدی برنامه‌هایش در حوزه وب 2 از دست داد.

گام‌های بعدی

باید آماده آینده باشیم:

تمرکز بر ارتباطات راهبردی/ ایجاد زیرساخت اهی لازم برای بهبود فعالیت در وب 2

تشکیل کارگروه نخبگان جامعه مجازی/ ایجاد برنامه ای هدفمند و منسج برای فعالیت‌های پژوهشی و تربیت مدیرانی خبر برای مدیریت بحران و تاسیس رشته‌های گوناگون دانشگاهی در مورد شبکه‌های اجتماعی.

مشارکت بخش خصوصی و دولتی/ تمرکز بر امکانات بازار آزاد برای ایجاد انعطاف پذیری در اینترنت و مقابله با چلش‌های بحران ساز آن.

نتیجه

بحران ایران پیش درآمدی برای عمل گرایی نوین و تغییرات سیاسی فراگیر در قرن 21 است.

اکنون چالش‌های فعالیت در جهان مجازی روشن شده است.

اکنون نیمی از مردم جهان دارای موبایل هستند و احتمالا در عرض چند دهه‌همه مردم جهان موبایل خواهند داشت.

شبکه‌های اجتماعی با تمرکز بر موبایل در حال رشد هستند.

منبع:رجانیوز